به یاد دارم 25 سال بیش اولین ماموریتم در محیط زیست در اورامان و چشمه بل بود، در این ماموریت با چشمه بل آشنا شدم، عصاره وجود شاهو و کوسالان و اورامان بزرگ، عظمتی که زبان قاصر از توصیف آن است.
در کنار خروش این شاهکار میلیاردها ساله خلقت، ناخوداگاه این جمله بر زبانم جاری شد که خداوند، ای خالق هستی، بزرگی تنها لایق و سزاوار تو است و بس که چنین نعمتی را بر ما ارزانی داشتی.
آن موقع این فکر در ذهنم نقش بست، اگر در تمام ایران اسلامی آب آشامیدن به اتمام برسد، چشمه بل به تنهایی قادر به تامین آب با کیفیت برای تمام ایران عزیز خواهد بود.
در بعد مادی هم می تواند درآمدی برابر چندین چاه نفت در قبل صادرات آب داشته باشد، این درحالی است که بعد معنوی این اثر طبیعی ملی با پول قابل سنجیدن نیست.
اکنون در کمال نا باوری خواسته یا ناخواسته و یا در یک اشتباه تاریخی شاهد هستیم که در اقدامی بدور از عقل و منطق، تصمیم به حذف این اثر طبیعی ملی گرفته شده است.
شاید گفته شود بدون استدلال حکم به دور از عقل و منطق بودن این اقدام داده ام اما این یک واقعیت است که لزوم تداوم حیات طبیعی و بدون دستکاری چشمه بل نیاز به هیچ استدلالی ندارد.
هیچ منطق علمی، اخلاقی وحتی مادی این اقدام را توجیه نخواهد کرد، چه منطقی قبول خواهد کرد یکی از سرچشمه های پاکترین آب های ایران عزیز در زیر میلیون ها متر مکعب آب آلوده دیگر رودخانه ها برای همیشه مدفون و از حیز انتفاع خارج شود.
در حالی آیندگان را از دیدن عظمت و شکوه این اثر با ارزش ملی و منافع آن محروم می کنیم، که جنگ آینده دنیا بر سر آب خواهد بود.
من اطمینان دارم این خسران به وقوع نخواهد پیوست و چشمه بل همچنان پرتو نقره فام خود را بروی بازدیدکنندگان خود دریغ نخواهد کرد و همچنان قدرت خود را برای زورآزمایی با آب سیروان بزرگ حفظ خواهد کرد. ک/1
570/533
علی اکبر عامری فر
کارشناس مسوول محیط طبیعی اداره کل محیط زیست کردستان
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
newsroom@irna.ir