یک روان شناس گفت: برای شناخت سهم مشارکت محیط و ژنتیک در بروز عقب ماندگی ذهنی کودک هنوز راه درازی در پیش داریم، ولی مطالعات بیانگر آن است که ناراحتی‌های روحی و روانی مادر می‌تواند سهمی در عوامل محیطی داشته باشد.
“سهیلا فریقی” در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه زنجان، با بیان اینکه اگرچه به درک و فهم اثرات بالقوه محیط و وراثت نزدیک‌تر شده‌ایم، اما در اکثر موارد قادر به تعیین علت عقب‌ماندگی ذهنی نیستیم، اظهار کرد: دو سیستم رایج در طبقه‌بندی افراد عقب‌مانده ذهنی عبارتند از سیستم A.A.M.D (انجمن آمریکایی نقص ذهنی) و سیستمی که مورد استفاده متخصصان تعلیم و تربیت قرار می‌گیرد.
وی افزود: A.A.M.D به ترتیب عبارت است از عقب‌ماندگی ذهنی خفیف با طیف بهره هوشی 50 تا حدود 70، عقب‌ماندگی ذهنی معتدل از 35 تا 50، عقب‌ماندگی ذهنی شدید از 20 تا 35 و بالاخره عقب‌ماندگی ذهنی عمیق با بهره هوشی کمتر از 20 در حالی که در این طبقه بندی تصورات قالب و منفی وجود ندارد و این اصطلاحات در شرایط دیگری نیز به جز عقب‌ماندگی به کار می‌رود.
این کارشناس تصریح کرد: همچنین در سیستم طبقه بندی متخصصان تعلیم و تربیت عقب‌ماندگان ذهنی با عناوین آموزش پذیر، تربیت پذیر و حمایت پذیر معرفی می‌شوند.
این روان‌شناس ادامه داد: در رابطه با عقب‌ماندگی ذهنی اهداف سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور بر اساس ماده 23 پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک مبنی بر اینکه «کودکان معلول برای برخورداری از یک زندگی مناسب به آموزش و پرورش و مراقبت ویژه نیاز دارند» منطبق و استوار است و برای تحقق این امر فضای آموزشی مناسب شده و تجهیزات توانبخشی از عمده نیازهای این گروه محسوب می‌شود.
فریقی خاطرنشان کرد: در حال حاضر در خصوص کمبودهایی که در زمینه آموزش‌های کودکان استثنایی در کشور احساس می‌شود، سهم مشارکت‌های مردمی از سایر موارد محسوس‌تر است.
انتهای پیام