یک استاد حوزه علمیه گفت: به دلیل نامشخص بودن روز ولادت حضرت احمدبن موسی(ع)، شورای عالی انقلاب فرهنگی، ششم ذیقعده را به نام روز بزرگداشت احمدبن موسی شاهچراغ(ع) تصویب کرد.
حجت‌الاسلام و المسلمین علی مروی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، به مناسبت روز بزرگداشت حضرت شاهچراغ(ع)، ضمن بیان این مطلب افزود: احمد بن موسی بن جعفر(ع)، از فرزندان امام موسی کاظم(ع) معروف به «سید السادات» و «شاه چراغ» است که علی‌رغم شخصیت عالی مقام و پرهیزکار ایشان آگاهی درباره زندگی آن حضرت بسیار اندک و برخی از مقاطع زندگی ایشان نیز مبهم است.
وی ادامه داد: مورخان می‌گویند که پس از شهادت امام کاظم(ع)، مردم مدینه به لحاظ شخصیتی که احمدبن موسی داشت، به در خانه او رفته و با وی بیعت کردند و او همراه جمعیت به مسجد پیامبر(ص) رفت و خطبهای خواند.
مروی اضافه کرد: شاهچراغ(ع) به مردم گفت: «ای کسانی که با من بیعت نمودهاید، بدانید که من خود با برادرم علی بن موسی الرضا(ع) بیعت کردهام و او واجب الاطاعت است و بر من و شما‌ست که از او اطاعت کنیم» سپس از منبر پایین آمده و به اتفاق همه مردم به در خانه برادرش رفته و با حضرت بیعت کردند.
این استاد حوزه تصریح کرد: درباره آمدن احمد بن موسی(ع) به ایران و انگیزه او منابع گوناگونی وجود دارد و این قسمت از زندگی وی فاقد شفافیت است. برخی عقیده دارند احمدبن موسی(ع) در بغداد ساکن بود و آن زمان که خبر شهادت و درگذشت ناگهانی امام رضا(ع) را شنید، به شدت ناراحت شد و آن گاه با همراهانی بسیار در حدود سه هزار نفر به خونخواهی و انتقام از مأمون به ایران آمد. طبق این منبع، او در قم و ری با سپاهیان مأمون جنگید و سرانجام به خراسان آمد و در جایی نزدیک اسفراین طی جنگ با لشکریان مأمون به شهادت رسید.
وی خاطرنشان کرد: بعضی دیگر براین باورند که شاهچراغ(ع) پیش از درگذشت امام رضا(ع) و مقارن با ولایت عهدی او همراه عده‌ای قصد عزیمت به ایران را کرد تا به برادرش ملحق شود و بر اساس این منبع، حرکت او به طرف فارس بوده است.
این استاد حوزه اظهار کرد: برخی نیز معتقد‌ند که سپاهیان مأمون در نزدیکی شیراز با او جنگیدند. هنگامی که یاران احمدبن موسی(ع) شنیدند امام رضا(ع) وفات یافته است، متفرق شدند و به سوی شیراز رفتند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا احمدبن موسی(ع) را شاهچراغ نامیدند، گفت: تا زمان امیر عضدالدوله دیلمی کسی از مدفن حضرت احمد ابن موسی (ع) اطلاعی نداشت.
مروی اضافه کرد: در اطراف مزار آن حضرت، خانه‌های متعددی ساخته شده بود، از جمله پیرزنی که در هر شب جمعه، در آخر شب می‌دید چراغی با روشنایی بسیاری بر روی مزار شاهچراغ می‌درخشد و تا طلوع صبح روشن است و چندین شب جمعه این روشنایی چراغ را مشاهده کرد.
این استاد حوزه عنوان کرد: این پیرزن فکر کرد شاید در این مکان، مقبره یکی از امامزادگان یا اولیاء خدا باشد و تصور کرد که امیر عضدالدوله را از این جریان آگاه کند، بنابراین به سراغ عضدالدوله دیلمی رفت و داستان و آنچه را که دیده بود برای او تعریف کرد. امیر و حاضرین از این حرف پیرزن متعجب شدند. درباریان که این موضوع را باور نکرده بودند، هر کدام به سلیقه خود چیز‌هایی گفتند.
وی ادامه داد: اما امیر که مردی خوش‌فکر بود در جواب پیرزن گفت: در شب جمعه به خانه پیرزن می‌روم تا از موضوع آگاه شوم و هنگامی که در شب جمعه به خانه پیرزن رفت در آنجا خوابید و به پیرزن گفت: با دیدن روشنایی چراغ من را بیدار کن، پس هنگامی که شب شد پیرزن طبق معمول روشنایی پرنوری قوی‌تر از دیگر شب‌های جمعه مشاهده کرد و از شدت خوشحالی، به سمت خوابگاه عضدالدوله رفت و بی اختیار سه مرتبه فریاد زد: « شاه! چراغ» و از آن به بعد، احمدبن موسی(ع) به شاهچراغ معروف شد.
حجت‌الاسلام مروی تصریح کرد: امروز حرم مطهر احمدبن موسی(ع) پس از آستان مقدس علی‌بن‌موسی الرضا(ع) و حضرت معصومه(س) سومین حرم اهل بیت(ع) در ایران به شمار می‌رود که پایگاه بزرگی برای نشر معارف اهل‌بیت(ع) در جنوب کشور محسوب می‌شود.
انتهای پیام