رصد نیمه تاریک ماه با استفاده از ابزار جدید ناسا

سازمان ناسا به تازگی ابزاری ساخته که به وسیله آن می توان به رصد نیمه تاریک ماه پرداخت. شاید جالب باشد که بدانید بخش عمده‌ ای از سطح ماه همواره با سایه‌ های دائمی پوشیده شده است و تحقیق و بررسی در این قسمت ها تاکنون امکان ناپذیر بوده است. در ادامه با میهن پست همراه شوید .رصد نیمه تاریک ماه اکنون با کمک ابزاری به نام ShadowCam امکان پذیر خواهد بود و ناسا می تواند با استفاده از این ابزار کاربردی به بررسی دقیق این مکان ها بپردازد.

همانطور که می دانید بخشی از ماه همواره از نگاه ما زمینی ها و در هر زمانی تاریک است و این کاملاً درست است، اما نیمه ی تاریک ماه همواره بخش ثابتی از ماه نیست، ماه نیز همانند کره ی زمین دارای روز و شب است. پس اگر شما بتوانید دریک نقطه ی ثابت بر روی سطح ماه بمانید به یقین قادر خواهید بود طلوع و غروب خورشید را مشاهده نمایید و هم روز و هم شب را تجربه کنید. و البته توضیح بیشتر برای رفع این ابهام این که در طول روز شب ماه خورشید به کل سطح آن می تابد. پس به دلیل موقعیت مداری آن ما بر روی زمین همیشه بخشی از ماه را نمی توانیم ببینیم که نیمه تاریک ماه ماه خوانده می شود.

آن ها با استفاده از این دستگاه جدید برای رصد نیمه تاریک ماه می توانند به بررسی مواردی مانند وجود آب و توزیع و فراوانی آن بپردازند. گفته می‌ شود که ماه منبعی از مواد ارزشمندی است که میلیون‌ ها دلار ارزش دارد. هدف ناسا از انجام این کار، افزایش درک ما از منابعی است که در این مناطق به دام افتاده‌ اند. دستگاه ShadowCam که توسط محققان در دانشگاه ایالتی آریزونا توسعه یافته، بر روی مدارگرد (KPLO) به فضا ارسال خواهد شد.

سطح تاریک ماه نیم‌کره‌ای از کرهٔ ماه است که به طور دائمی از کرهٔ زمین روی‌گردان است. سمت رو به زمین از کرهٔ ماه را سمت پیدای ماه می‌نامند.سطح تاریک ماه نخستین بار در سال ۱۹۵۹ توسط کاوشگر لونا ۳ شوروی عکس‌برداری شد و نخستین رؤیت مستقیم با چشم انسان در سال ۱۹۶۸ و در جریان مأموریت آپولو ۸ صورت گرفت.تا امروز جمعاً ۲۴ انسان موفق به مشاهدهٔ عینی سمت پنهان ماه شده‌اند. این افراد فضانوردان مأموریت‌های آپولو ۸ و آپولو ۱۰ تا ۱۷ بوده‌اند.

سمت پنهان ماه دارای دهانه‌های برخوردی فراوانی است ولی دریاوارهای کمی دارد. در این سمت از ماه کمتر حوضه‌ای یافت می‌شود که عمق آن به اندازه‌ای باشد که اجازه فوران‌های آتش‌فشانی و تشکیل دریاوارها را بدهد. به این خاطر، با وجود این‌که دهانه‌های برخوردی زیادی در هر دو سمت ماه دیده می‌شود اما تفاوت‌ها عمق‌ها باعث شده که دریاوارهای بزرگ بیشتر در سمت پیدای ماه تشکیل شوند. ظاهراً تعداد بارهایی که گدازه‌های زیرسطحی در سمت پیدای ماه به سطح رسیده‌اند بیشتر و آسان‌تر از سمت پنهان بوده‌است

نیروی کشندی از جانب زمین حرکت دورانی ماه را کاهش داده‌است به‌گونه‌ای که همواره یک سمت ماه روی به زمین دارد. چنین پدیده‌ای را قفل کشندی می‌گویند. در نتیجه سمت دیگر ماه که اغلب آن هرگز از روی کرهٔ زمین دیده نمی‌شود (١۸ درصد را با گذشت زمان و به دلیل رُخ‌گردی می‌توان دید) را «سمت پنهان ماه» می‌نامند. سمت پنهان ماه را نباید با سمت تاریک ماه (نیم‌کره‌ای که در یک زمان مشخص توسط خورشید نورانی نشده‌است) اشتباه کرد. سمت پنهان ماه و سمت تاریک ماه فقط و فقط به هنگامی که ماه کامل است بر هم منطبق می‌شوند. هنگامی که ماه نو است، سمت پیدای ماه بر سمت تاریک ماه منطبق می‌شود. هر دو سمت پیدا و پنهان ماه تقریباً به اندازهٔ مساوی نور خورشید را دریافت می‌کنند. با این وجود گاه در تعابیر شاعرانه از «سمت تاریک ماه» برای اشاره به «سمت پنهان ماه» استفاده می‌شود.