کشف دو فسیل پستانداران بالدار 160 میلیون ساله نشان می دهد که این پستانداران از پیشگامان پستانداران در دوره ژوراسیک هستند که البته این پستانداران تکامل یافتند و با استفاده از دست و پاهای بلند ، انگشتان کشیده دست و پا و پوسته‌های بال مانند قادر به زندگی روی درختان شدند.که در این میان نتایج تجزیه و تحلیل‌های اخیر نشان می‌دهد که پستانداران دوره ژوراسیک اولین موجوداتی بودند که بال درآوردند. در ادامه با میهن پست همراه شوید.
فسیل پستانداران بالدار 160 میلیون ساله نه تنها سر آغاز تحقیقاتی جدید در این حوزه خواهد بود بلکه این کشف نشان می‌دهد که روش زندگی پروازی یا جهشی در اجداد پستانداران 100 میلیون سال پیش از ظهور اولین پستانداران پرنده امروزی تکامل یافته است.
استاد زیست‌شناسی دانشگاه شیکاگو، در خصوص کشف فسیل پستانداران بالدار 160 میلیون ساله گفت:
پستانداران ژوراسیک اولین پستاندارانی بودند که بال درآورند. با کشف هر فسیل از دوره دایناسورها، درک بهتری از تنوع پستانداران اولیه در تغذیه و سازگاری حرکتی پیدا می‌کنیم. به نظر می‌رسد زمینه‌سازی برای تنوع پستانداران امروزی از مدت‌ها قبل آغاز شده باشد.
توانایی جهش در هوا یکی از سازگاری های قابل توجه در پستانداران است. اکثر پستانداران در خشکی زندگی می‌کنند اما برای پستانداران پرنده، مانند سنجاب‌های پرنده و خفاش‌ها که دارای بال‌های پرنده مانند هستند، تحول مهمی میان زیستگاه‌های زمینی و هوایی روی داده است.
توانایی جهش بین درختان به حیوانات باستانی اجازه دسترسی به منابع غذایی را می‌داد که برای دیگر حیوانات خشکی غیرقابل دسترس بود. این مزیت تکاملی را می‌توان در میان پستانداران امروزی، مانند سنجاب‌های پرنده در شمال آمریکا و آسیا، سنجاب‌های دم پولکی در آفریقا، جانوران کیسه‌دار پرنده استرالیا و میمون جهنده جنوب شرقی آسیا، نیز مشاهده کرد.
فسیل پستانداران بالدار 160 میلیون ساله نشان می دهد که گونه‌های ژوراسیک ، از دودمان شبه پستانداران، از خویشاوندان دور و منقرض شده پستانداران امروزی، هستند که آنها متعلق به haramiyidans شاخه ای کاملا منقرض‌شده در درخت تکاملی پستانداران هستند اما از اجداد پستانداران امروزی محسوب می‌شوند. هر دو نمونه فسیل، اندام پوستی بال مانند میان اندام‌های جلویی و عقبی را به خوبی نشان می‌دهد. همچنین این فسیل‌ها، از وجود ویژگی‌های اسکلتی زیادی در مفصل شانه و باله جلویی خبر می‌دهند که احتمالا چابکی لازم برای جهیدن را برای این حیوانات بایتانی به ارمغان می‌آورده است.
از نظر تکاملی ، هر دو فسیل پستانداران بالدار 160 میلیون ساله نشان دهنده نمونه ای از رفتار جهشی در میان اجداد منقرض‌شده پستانداران را به تصویر می‌کشد. همچنین این موجودات تازه کشف‌شده دارای اکولوژی (بوم شناختی) تقریبا مشابهی با پستانداران جهنده امروزی هستند اما تفاوت‌های قابل توجهی هم وجود دارد. مشخصه اکثر پستانداران جهنده امروزی رژیم گیاهخواری آنهاست که به طور معمول شامل دانه‌ها، میوه‌ها و دیگر بخش‌های نرم گیاهان گلدار می‌شود.
اما گونه‌هایی که در دروان ژوراسیک زندگی می‌کردند، زمانی که حیات گیاهی به سرخس‌ها و گیاهان بازدانه مانند ژنگو و درختان کاج محدود می‌شد و خبری از گیاهان گلدار نبود. روش زندگی آنها بر پایه تغذیه از این گیاهان کاملا متفاوت بود. این رژیم غذایی و شیوه زندگی متمایز تقریبا 100 میلیون سال بعد در میان پستانداران امروزی به عنوان نمونه‌ای از تکامل همگرا و بوم شناختی تکامل یافت.
منبع uchicago
