به گزارش خبرنگار مهر، لذت پرواز برای آنها که آن را تجربه کرده اند وصف ناشدنی است؛ می گویند باید بپری تا عظمت خالق را باور کنی و امروز در هیاهوی عصر ماشین و دود، پرنده های دوروبرمان با رنگ و شکلی خاص و امکاناتی از جنس ماشین می پرند؛ انسان های پرنده که گاه آرزو می کنی به جای یکی از آنان زمین را زیر پایت احساس کنی. حالا گلستان آشیانه بزرگی برای این پرندگان است؛ بی بال و پرهایی از جنس انسان.
از پرواز تا عکاسی در آسمان
علی رغم سن و سال کم اش، حرفه ای تر از بقیه به نظر می رسد، با کارهای بزرگی که انجام داده است. “امین حزینی” حالا 25 ساله است اما حدود 10 سال سابقه پرواز دارد و مهمتر اینکه، مربی بین المللی پاراگلایدینگ است و سه دوره قهرمان ایران.
از جمله فعالیت های او در حین پرواز عکاسی هوایی از شهر گرگان و منطقه گردشگری جهان نما است که بدون سابقه و تخصصی در عکاسی انجام شده و حسابی هم مورد توجه قرار گرفته است؛ علاقه و استعدادی که “حزینی” در این کار نشان داده سبب شد تا او پروژه عکاسی هوایی از کل ایران را استارت بزند؛ وی به خیرنگار مهر می گوید: حدود دو سال و نیم است که به طور جدی عکاسی می کنم و از نیمه دوم اسفندماه سال گذشته، عکاسی از شهرهای ایران را آغاز کردم که بیشترین وقت مرا به خود اختصاص داده است. در این مدت از استان های خراسان شمالی، مازندران و گیلان عکاسی کرده ام و آنچه از آسمان در این مناطق دیده ام عجیب زیباست.
وی می افزاید: پرواز این پرنده با هیجانات فراوانی همراه است و این ماهیت پرواز است؛ من بارها با عقاب پرواز کرده ام، یعنی گاهی در کنار هم پرواز می کنیم و اوج می گیریم، خُب این یعنی هیجان، زیبایی و لذت. من با پاراموتور تا 4500 متر اوج گرفتم، پرواز در ابر هم داشته ام و در آن ارتفاع آنچه دیده ام واقعا وصف ناشدنی است، آنقدر زیبایی و آرامش حس می کنی که عظمت را به معنای واقعی می بینی. پرواز برای من یک فعالیت مهیج و در عین حال، آرامش برانگیز است. یا وقتی در پرواز اوج می گیری حس خلأ و شناورشدن داری؛ حسی که قابل وصف نیست و آنقدر زیبایی از آن بالا می بینی که نمی دانی در چند جمله چگونه آنها را وصف کنی. من در ارتفاع آنچه را می بینم، آنهایی که بر روی زمین هستند نمی بینند، و این تجربه امکانِ به تصویر کشیدن دارد و با آن می توان بخشی از این لذت وصف نشدنی را به دیگران انتقال داد. عکاسی هوایی فوق العاده حیرت آور است و برای منِ عکاس هم تماشای تصویری که بر فراز آسمان تجربه کرده ام، جذاب است چه برسد به آنهایی که روی زمین آن تصاویر را ندیده اند.
گلستان؛ بهشت پرواز ایران
گلستان از بهترین سایت های پروازی کشور برخوردار است، با اقلیم مناسب و خاص در ایران و ایمنی مطلوب سایت ها. “حزینی” با وجود این سایت های پروازی، گلستان را بهشت پرواز ایران می داند و می گوید: در این استان، بهترین سایت های پروازی کشور را داریم با آب و هوایی که به خاطر رطوبت دریای خزر و فشار بالای هوا، ایمنی بسیار بالایی دارد. من اینجا را بهشت پرواز ایران می نامم و پرواز در این سایت های زیبا علاوه بر زیبایی، حیرت انگیز است.
او برای ترس انسان ها از پرواز، عدم آگاهی را دلیل اصلی می داند؛ و این گونه بیان می کند که ترس چیزی نیست جز عدم آگاهی و شناخت، و به اعتقاد من آنان که از پرواز می ترسند از پرواز و کاربرد وسیله ای که ابزار پرواز است، ناآگاهند.
حزینی جوان در حالی از پرواز و هیجانات و زیبایی هایش می گوید که طی 10 سال فعالیتش هیچگاه از این ورزش دلسرد نشده بلکه روزبه روز بر علاقه و انرژی اش برای پریدن افزوده می شود؛ و می افزاید: پرواز بزرگترین دغدغه زندگی من است، آنقدر پرواز برایم جاذبه دارد که اصلا نمی توانم به این فکر کنم روزی آن را کنار بگذارم. اثری که پرواز روی من داشته است و شگفتی هایی که در هر بار پریدن جلوه می کند فقط جلال و جبروت خداوندی است. در حین پرواز آسمان مدام در حال تغییر است و برای من که بالای 1600 ساعت طی این سالها پرواز داشته ام، حتی یک پرواز من هم تکراری نشده است، هر بار پریدن در یک شرایط جوی و یک حس خاص است.
برای او عکاسی هوایی نیز چنین حسی دارد و می گوید: عکاسی در پرواز هم همینطور است؛ هیچ وقت نشده که از یک زاویه دو بار عکس بگیرم؛ مدام در حال حرکت ام و اگر از جایی صد بار عکاسی کنم باز هم جا برای عکس های تازه دارد.
شیرجه های پدرم باعث شد پرنده شوم
اینکه امین حزینی از کجا به پرواز رسیده و امروز یک پرنده قهار شده، داستانش شنیدینی است. وی اینگونه می گوید که در دوران دبیرستان شطرنج بازی می کرد و سه بار هم قهرمان استان شد. دوچرخه سواری و شنا هم می رفت اما بعد از شطرنج، کوهنوردی فعالیت جدی تری برایش بود اما از پرواز شناختی نداشت؛ از پرواز شناختی نداشتم، اما وقتی به مناطقی چون آبشار شیرآباد می رفتیم شیرجه هایی که پدرم می زد برایم هیجان انگیز بود و از آنجا حس پریدن و شناور بودن برایم زنده شد. در کوه با شعبان حیدری آشنا شدم که ایشان بخاطر آشنایی با پرنده های سقوط آزاد ارتش، پیشنهاد پرواز را به من داد و من نیز پذیرفتم و استارت زدم.
با برادران “تازیکه” دوره های آموزشی پاراگلایدر را گذراند و بعد هم با اساتید “فرخنده کلام”، “معطری” و “قطری نسب” در تهران ادامه داد. در سال 90 مربیگری بین المللی را از IPP گرفت؛ مدرکی که با آن می تواند در کشورهای دیگر نیز آموزش دهد. در سال های 91 و 92 در مسابقات بین المللی پاراگلایدر (رشته هدف زنی) در ساکاریای ترکیه قهرمان و طی سه سال متوالی (91، 92 و 93) هم قهرمان پاراگلایدر ایران شد. در حال حاضر هم از استان های مختلف کشور هنرجو دارد و به دلیل وجود بهترین سایت های پروازی در گلستان و آب و هوایی که ایمنی بالایی دارد، در این استان به آنها آموزش می دهد.
هیچ تصویری را در آسمان از دست نمی دهم
آقای خلبان در آسمان نیز به دنبال ظرافت های پرواز و زیبایی های آن است؛ و می افزاید: در عکاسی هوایی، هم خلبان هستم که باید وسیله پروازی ام را هدایت کنم و هم زاویه دوربین را، تا آن تصویر انتزاعی را از دست ندهم. سعی کرده ام هیچ تصویر زیبایی را از دست ندهم. یکی از محاسن این وسیله (پاراموتور) این است که اگر برای سوژه ای کادر مناسبی نگیرم، برمی گردم و دوباره عکاسی می کنم. عکاسی هوایی با این وسیله نسبت به هواپیما مزایای زیادی دارد و علاوه بر هزینه های کمتر آن، بیشترین لذت و جذابیت را برای خلبان دارد.
از نگاه او، مهارت شرط اول پرواز و عکاسی هوایی است و می گوید: مهارت بسیار بالا هم در عکاسی و هم در پرواز، در عکاسی هوایی مکمل اند یعنی خلبان باید عکاس باشد و عکاس باید خلبان باشد. از آنجایی که در ایران به شکل اختصاصی از یک منطقه خاص عکاسی هوایی انجام نشده، تصمیم گرفتم از شهر خودم شروع کنم، با جهان نما ادامه دادم و حالا هم دارم از کل ایران عکس می گیرم. البته باید بگویم آن دو کتاب (گرگان از نگاه آسمان و جهان نما از نگاه آسمان) کتابهای آماتور من بوده و قطعا کتاب ایران کار متفاوتی خواهد شد.
خطر در کمین است!
پرواز با تمام زیبایی ها و هیجاناتش، پرهزینه است. این پرنده گرگانی برای یک سفر عکاسی هوایی اش، حدود 40 کیلو موتور و تجهیزات و دوربین در صندوق عقب ماشینش دارد؛ ابزاری که 60 میلیون تومانی برایش آب خورده و دوربینی که امسال برای خریدنش 20 میلیون تومان هزینه کرده است. اما برای کسانی که علاقه مند به پرواز اند و قصد دارند آموزش های آن را فرا گیرند، باید گفت، آموزش بیسیک یا مقدماتی پرواز شامل 10 ساعت آموزش تئوری (مبانی علم پرواز، هواشناسی و…) و 32 ساعت آموزش عملی است.
حزینی می گوید: در حال حاضر استاندادی که آموزش می دهیم همسطح با کشورهایی چون انگلیس، فرانسه و کانادا است. او به علاقه مندان به فراگیری پرواز تأکید می کند؛ در میان هنرجویانم از بچه چهار ساله داشته ام که به همراه مادرش پریده، تا پیرمرد 70 ساله، اما علاقه مندان باید بدانند افراد کمتر از 15 سال به همراه والدین شان می توانند بپرند و اجازه استفاده و هدایت وسیله پرواز را به تنهایی ندارند و ما رهایشان نمی کنیم.
او یک هشدار هم به این افراد می دهد؛ متأسفانه برخی از افراد هستند که آموزش های غیرعلمی می دهند و علاقه مندان به پرواز را با خطرات زیادی مواجه می کنند. برای افرادی که اینگونه آموزش پرواز می بینند حادثه کم نیست و معمولا فرد یک دقیقه بعد از بلندشدن و یک دقیقه قبل از فرود دچار حادثه می شود. او توصیه می کند، فرد با انتخاب یک مرکز مطمئن و رسمی آموزش، بتواند آن را مورد ارزیابی قرار دهد، مدرک مربیگری و اعتبار فرد آموزش دهنده را بخواهد، از ایمنی تجهیزاتی که قرار است آموزش ببیند مطمئن شود تا اتفاق تلخی را تجربه نکند که منجر به پشیمانی اش شود.