سیاره فراخورشیدی KELT- ۹b از سیارات فراخورشیدی خاصی است که ستارشناسان و پژوهشگران حوزه ی نجوم درباره آن تحقیق و بررسی هایی مبنی بر وجود حیات در آن را انجام می دهند.
پژوهشگران دانشگاه شیکاگو University of Chicago در مطالعه اخیرشان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی سپیتزر ناسا دریافته‌اند که گرمای KELT- ۹b بیش از حد تصور است.
سیاره فراخورشیدی KELT- ۹b به عنوان سیاره مشتری فوق العاده داغ شناخته شده است و سیاره فراخورشیدی است که به دور ستاره نوع B / نوع A KELT-۹ می‌چرخد. این سیاره فراخوشیدی در فاصله حدود 670 سال نوری از زمین واقع شده است.
با دمای سطح 7 هزار و 800 درجه فارنهایت ( 4 هزار و 300 درجه سانتیگراد) سیاره فراخورشیدی KELT- ۹b داغ ترین سیاره‌ای است که تاکنون دانشمندان کشف کرده‌اند.
اخیرا گروهی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا ثابت کردند که گرمای KELT-۹b بیش از حد تصور است و به همین دلیل مولکول‌ها نیز در آنجا از هم می‌پاشند و پیوندهای آنها از هم می‌شکند.
مولکول‌های گاز هیدروژن احتمالاً هنگام روز در KELT-۹b جدا می‌شوند و تا زمانی که اتم‌های جدا نشده آنها به سمت شب سیاره باز نگردند، قادر به دوباره بهم پیوستن نیستند. اگرچه این سیاره خیلی گرم است، خنک شدن جزئی سمت شب برای بازسازی مولکول های گاز هیدروژن کافی است.
برای مطالعه سیاره فراخورشیدی KELT- ۹b دانشمندان از تلسکوپ فضایی اسپیتزر برای تجزیه و تحلیل دمای این سیاره استفاده کردند. اسپیتزر که مشاهدات را در نور مادون قرمز انجام می دهد، می‌تواند انواع تغییرات جزئی در دمای سیاره را نیز اندازه‌گیری کند. پس از بررسی داده‌های این تلسکوپ متوجه شدند تغییراتی در جو این سیاره رخ داده است.
این مشاهدات به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا فرق بین روز و شب سیاره فراخورشیدی KELT- ۹b را بهتر درک و بررسی کنند. در این وضعیت این سیاره فراخورشیدی به دور ستاره خود بسیار با ثبات می‌چرخد که یک سال فقط 11/ 2 روز طول می‌کشد. این به این معنی است که این سیاره به خوبی در مدار خود قفل شده و فقط یک روی خود را به ستاره‌اش نشان می‌دهد.
دورترین طرف سیاره فراخورشیدی KELT- ۹b نیز همیشه شب است اما گازها و گرما از یک طرف به طرف دیگر جریان می‌یابند. یک سؤال بزرگ برای محققانی که سعی در درک جو سیارات فراخورشیدی دارند این است که تابش و جریان چگونه بین یکدیگر توازن برقرار می‌کنند.
